Αντίθετα από τα άτομα με τραυλισμό, η ομιλία αυτών με ΣΔΤ γίνεται πιο ευχερής, όπως και πιο αργή και κατανοητή, όταν τα άτομα καταβάλουν προσπάθεια να ελέγξουν τη διαταραχή τους.

Το άτομο δείχνει ανίκανο να βάλει τις σκέψεις του σε συνεχείς προτάσεις και να τις συνδέσει με λογικό τρόπο. Τα συνοδά προβλήματα των ατόμων με ΣΔΤ περιλαμβάνουν αφηρημάδα, υπερκινητικότητα, μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα άρθρωσης και ακουστικής επεξεργασίας.

Το ΣΔΤ συνοδεύεται πολλές φορές από τραυλισμό. Ο λόγος είναι συνήθως αποδιοργανωμένος και το άτομο συνήθως δεν έχει επίγνωση της δυσκολίας του. Η μελέτη σχετικά με τη νευροφυσιολογική βάση της διαταραχής δείχνει ανωμαλίες στα βασικά γάγγλια.