Ο αέρας ξεκινάει από τους πνεύμονες, περνά από την τραχεία, θέτει (ή δε θέτει) σε κίνηση τις φωνητικές χορδές του λάρυγγα και μέσω του φάρυγγα διοχετεύεται στη στοματική κοιλότητα (λιγότερο από την ρινική κοιλότητα) όπου διαμορφώνεται ακουστικά από τα σχήματα, τις θέσεις και τις κινήσεις των «φωνητικών οργάνων» (γλώσσας, χείλη, μαλθακής υπερώας, κάτω γνάθου), σε σχέση με το «σύστημα αναφοράς» (δόντια, ούλα, σκληρή υπερώας, άνω γνάθος).
Μπαμπινιώτης (2006)

Λειτουργικός ορισμός

Ένα ακουστικά «ευχάριστο» αποτέλεσμα μιας λεπτής και καλά χρονικά συντονισμένης κίνησης των δομών άρθρωσης και ομιλίας ενός ατόμου.