Η παραγωγή της ομιλίας απαιτεί τη συστολή των μυών των χειλιών, της γνάθου, της γλώσσας, της μαλθακής υπερώας, του λάρυγγα και του φάρυγγα που συμμετέχουν στην αναπνοή.

Οποιαδήποτε καταστροφή στο νευρικό σύστημα προκαλεί αποδιοργάνωση σε κάθε επίπεδο του κινητικού συστήματος που συμμετέχει στη ρύθμιση του μηχανισμού της ομιλίας μπορεί να οδηγήσει σε μία διαταραχή της παραγωγής της ομιλίας (Papathanasiou. I, 2000).

Κυριολεκτικά ο όρος δυσαρθρία προέρχεται από τα ελληνικά δυς+ άρθρωση το οποίο σημαίνει “ανικανότητα να εκφραστεί ευδιάκριτα”. Οι δυσαρθρίες διαμορφώνουν μία ομάδα διαταραχών που χαρακτηρίζονται από εξασθένηση της κινητικής εξέλιξης της παραγωγής της ομιλίας. (Καμπανάρου. Μ, 2006)

το αντιπροσωπευτικό όνομα για μία ομάδα διαταραχών του λόγου που είναι αποτέλεσμα διαταραχών στο μυϊκό έλεγχο του φωνητικού μηχανισμού λόγω βλάβης στο κεντρικό ή περιφερικό νευρικό σύστημα. Υποδεικνύονται προβλήματα στην προφορική επικοινωνία, λόγω παράλυσης, αδυναμίας ή απουσίας συντονισμού του φωνητικού μυϊκού μηχανισμού.

Darley, Aronson, Brown (1975)